عملکرد فیلتر هپا
۱- قطر الیاف تشکیل دهنده فیلتر
۲- ضخامت کلی فیلتر
۳- سرعت عبور هوا از سطح فیلتر
فضای باز بینابین الیافهای تشکیل دهنده فیلتر هپا تا ۰/۳ میکرون است. بر خلاف تصور عامیانه عملکرد جذب ذرات توسط فیلتر هپا مانند الک کردن نیست.در فیلترهای هپا ذرات سواربر شعاعی از جریان هوا با عبور از فیلتر در لابه لای لایههای آن گیر میکنند و شعاع جریان هوا با انعطاف خود از میان شبکه فیلتر عبور میکند. بر خلاف فیلترهای Membrane (پرده ای) که مانند یک الک در مقابل جریان هوا مانع عبور ذرات آلاینده تا قطر معینی هستند.فیلترهپا توان جذب ذرات با اندازههای بسیار ریز و درشت را در لایههای مختلف خود داراست و خیلی دیرتر مسدود شده و مانع عبورجریان هوای سالم نمیگردد. هدف استفاده از فیلتر هپا جذب ذرات فوق العاده ریز آلاینده است و طراحی آن به نوعی است که با سه روش همزمان به این هدف دست می یابد. در زیر به شرح این سه روش می پردازیم:
۱) جلوگیری از عبور ذرات
ذراتی که بر روی شعاع مستقیم جریان هوا حرکت میکنند با برخورد به کناره الیافها به آن گیر کرده و می چسبند سپس شعاع هوا با تغییر مسیر از مانع عبور و از فیلتر خارج میشود.(ذرات تا ۱۰۰ نانو متر
۲) گیر افتادن ذرات به علت تراکم بافت الیافی
ذرات معلق با برخورد به بافت متراکم فیلتر در آن جاگیر میشوند و جریان هوا با حرکت منحنی از راههای باز میان فیلتر عبور میکنند.تأثیر این مکانیزم با پخش شدن الیاف کاهش و با سرعت جریان هوا افزایش می یابد.
۳) انتشار
در این مکانیزم نتیجه عملکرد فیلتر بطرز چشمگیری افزایش می یابد .در اثر تصادم مولکولهای گازی با ذرات معلق بسیار کوچک (کمتر از ۰/۱ میکرون) جهت حرکت ذرات معلق در داخل فیلتر تغییر کرده و سرعت اش نیز کاهش می یابد و همین تأخیر باعث بالا رفتن احتمال توقف و گیرکردن ذره معلق در درون فیلتر میشود.(قابل مقایسه باپدیده فیزیکی "حرکت بروانین") این روش در جذب ذرات با قطر کمتر از ۰/۱ میکرون روش برتر میباشد.همانطور که دو روش تراکم و مسدود کردن در جذب ذرات بالاتر از ۰/۴ میکرون مؤثر میباشند.ذرات بین این دو اندازه بیشترین نفوذ را در فیلتر میکنند (۰/۳ میکرون) که توأماً توسط هر سه عامل به کمک هم در فیلتر گیر می افتند.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
اتوکلاو (به انگلیسی: Autoclave) وسیلهای برای استریل کردن ابزار پزشکی و آزمایشگاهی در فشار و دمای بالا و با استفاده از بخار آب است. اتوکلاوها در کاربردهای پزشکی
برای انجام استریلیزاسیون و در صنایع شیمیایی برای به عمل آمدن پوششها و ولکانش لاستیک و سنتز هیدروترمال مورد استفاده قرار میگیرند.[۱]از اتوکلاوهای صنعتی در کاربردهای صنعتی بخصوص در مورد کامپوزیتها استفاده میشود. ابعاد این وسیله از اندازه آزمایشگاهی که معمولاً به شکل یک استوانه دردار است تا ابعاد صنعتی که طول آن به ۱۵ متر میرسد متغیر است.[۲] این وسیله توسط میولوژیست فرانسوی چار چمبرلن در سال ۱۸۷۹ اختراع شد.[۳] واژه اتوکلاو از ترکیب دو واژه (auto-) در زبان یونانی به معنی خودکار و (clavis) در زبان لاتین به معنی کلید تشکیل شدهاست.[۴]
بسیاری از اتوکلاوها برای استریل کردن تجهیزات و لوازم مورد استفاده قرار میگیرند که با قرار دادن آنها به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه (بسته به حجم بار و محتویات) در معرض بخار اشباع ۱۲۱ درجه سلسیوس (۲۴۹ درجه فارنهایت) این کار انجام میشود.
اتوکلاوهای استرل سازی بهطور گستردهای در میولوژی، پزشکی، پودیاتری، خالکوبی، سوراخکاری بدن، داروهای دامپزشکی، قارچشناسی، عمل جراحی، دندانپزشکی و ساخت پروتز استفاده میشوند. آنها بسته به اندازه چیزی که استریل میکنند در اندازه و عملکرد متفاوت هستند و گاهی اوقات در صنایع شیمیایی و مواد غذایی قرع نیز نامیده میشوند.
بارهای معمول شامل ظروف آزمایشگاهی، تجهیزات و زباله، ابزار جراحی و زبالههای پزشکی است. کاربرد جدید فزاینده ای از اتوکلاوها، عملیات پیش-دفع و استریلیزاسیون مواد زائد مانند زبالههای بیمارستانی است. این دسته از اتوکلاوها عمدتاً تحت همان اصول اتوکلاوهای معمولی عمل میکنند که قادر به خنثی کردن عوامل بالقوه عفونی با استفاده از بخار فشار و بیش از حد آب است. نسل جدیدی از مبدلها موجود است که میتواند ضایعات مانند رسانههای کشت، مواد لاستیکی، لباس، پانسمان، دستکش و غیره را بدون داشتن مخزن فشار استریل کنند. این امر به ویژه برای موادی که نمیتوانند دمای بالای یک اجاق گاز را تحمل کنند بسیار حایز اهمیت است.
بسیار مهم است که اطمینان حاصل شود قبل از فعال شدن اتوکلاو تمام هوای داخل محفظه از آن خارج شود، چرا که هوا یک عامل بسیار ضعیف در استریل کردن است. بخار در دمای ۱۳۴ درجه سلسیوس میتواند در مدت سه دقیقه همان سطح استریلی را به دست آورد که هوای گرم ۱۶۰ درجه سلسیوس میتواند در دو ساعت به آن سطح برسد. روشهای حذف هوا عبارتند از:
جابجایی به سمت پایین (یا نوع گرانشی): بخار پس از وارد شدن به محفظه، ابتدا مناطق بالایی را پر میکند، چرا که چگالی آن کمتر از هوا است. این فرایند هوا را به پایین فشرده میکند، و آن را از طریق تخلیه ای که اغلب شامل سنسور دما است، بیرون میکند. تنها زمانی که تخلیه هوا کامل شود، عمل تخلیه متوقف میشود. جریان معمولاً توسط یک تله بخار یا یک شیر برقی کنترل میشود، اما گاهی اوقات نیز از سوراخهای تخلیه استفاده میشود که اغلب با یک شیر برقی همراه است. مادامی که بخار و هوا مخلوط میشوند، میتوان مخلوط را از مکانهایی غیر از پایین به بیرون راند.
پالایش با بخار: رقیق سازی هوا با استفاده از یک سری از پالسهای بخار، که در آن اتاق به صورت متناوب تحت فشار قرار داده شده و سپس تا فشار اتمسفر کاهش مییابد.
پمپهای خلاء: یک پمپ خلاء هوا یا مخلوط هوا و بخار را از محفظه خارج میسازد.
چرخه بالای اتمسفری: با یک پمپ خلاء به دست میآید. این چرخه با ایجاد یک خلاء شروع میشود و سپس یک پالس بخار و سپس یک خلاء و سپس یک پالس بخار. تعداد پالسها به اتوکلاو و چرخه انتخاب شده بستگی دارد.
چرخه زیر اتمسفری: شبیه به چرخه بالای اتمسفری است، با این تفاوت که فشار محفظه هرگز بیش از فشار اتمسفر بالا نمیرود تا زمانی که فشار محفظه آنقدر بالا برود تا به دمای استریلیزه برسد.
فور(Dry Heat ) (به فرانسوی Four) یا اجاق گرمای خشک در پزشکی نام دستگاهی برای ضدعفونی و استریلیزاسیون تجهیزات و وسایل فی میباشد.
عموماً در رده دمایی ۵۰ الی ۳۰۰ درجه سانتیگراد کاربرد دارند و توسط ترموستات میتوان بنا به شرایط مورد نیاز درجه گرما را کنترل کرد. بدنه یک فور دارای دو جداره است که در صرفه جویی انرژی بسیار مؤثر است، لایه داخلی که یک رسانای ضعیف حرارتی و لایه بیرونی فی است. در برخی دستگاهها در فضای میان دو دیواره به کمک عایق پر شدهاست و توسط پنکههای ویژه٬ جریان هوا در داخل دستگاه گردش میکند تا کمکی در توزیع یکنواخت حرارت باشد.
ظرفیت این اجاقها بسته به کاربردشان در مطبها یا آزمایشگاهها متفاوت است. ثابت شدهاست که جریان گرمای خشک نمیتواند تمامی میکروارگانیسمها از جمله پریون و اندواسپور باکتریها را از بین ببرد، زیرا این دستگاه نفوذپذیری ضعیفی دارد. در جایی که نیاز به محیط کاملاً استریل با ضریب بالا باشد از دستگاههایی با فشار بالای بخار آب به همراه دما( اتوکلاو)استفاده میشود.مزیت استفاده از آن این است که موجب زنگ زدگی وسایل جراحی نمی شود و لبه تیز وسایل ( اسکالپ ها) را کند نمیکند.
آشنایی با آون یا فور
از «آون» یا «فور خشک کننده» در آزمایشگاه ها به منظور خشک کردن و استریل کردن ظروف شیشه ای و فی استفاده میشود. کارخانجات سازنده ، به منظور انجام فعالیتهای مختلف ، انواع گوناگونی از این وسیله را طراحی نمودهاند. در برخی از آن ها ، انتقال گرما به طور خود به خود و طبیعی صورت میگیرد ؛ در حالی که در برخی انواع دیگر از این وسیله ، انتقال گرما با استفاده از پنکه و یا از خاصیت سبک بودن هوای گرم و سنگین بودن هوای سرد ، به منظور جابجایی هوای درون آون استفاده میشود. به طور معمول ، آونها در محدوده حرارتی بین دمای اتاق تا 350 درجه سانتیگراد کار می کنند. اگرچه انواعی از فورها هستند که تا دمای 600 درجه سانتیگراد را نیز تأمین مینمایند. از آونها با اسامی «آون هوای داغ» و یا «گرم خانه» نیز یاد میشود.
کاربرد آون
استریل و خشک کردن وسایل فی تمیز شده با کمک حرارت و در دمای 0 درجه سانتیگراد به مدت 2 ساعت صورت میگیرد. با افزایش تدریجی دمای آون ، رطوبت موجود در وسایل شیشهای تبخیر شده و بنابراین موجب از بین رفتن هر گونه فعالیت بیولوژیکی خواهد شد.
اجزای تشکیل دهنده
محفظه داخلی: این محفظه ، محل قرار گرفتن وسایل مورد استفاده جهت استریل شدن بوده که اغلب از جنس استیل ضد زنگ و مقاوم در برابر حرارت بالا است. این محفظه همچنین محل قرار گرفتن سنسور دما و ترموکوپل است.
المنتهای گرم کننده: این اجزا جهت تأمین حرارت مورد نیاز فور پیش بینی شدهاند و اغلب در مجاورت جداره خارجی فور و در تماس با آن قرار گرفته اند تا دمای داخل فور را به میزان مورد نیاز افزایش دهند. در داخل هر فور ، بسته به نوع و مدل دستگاه و همچنین بسته به توان الکتریکی آن ، یک یا دو عدد المنت قرار میگیرد. این المنتها اغلب از نوع فنری بوده و درون یک پوشش از جنس سرامیک نسوز قرار میگیرند تا از انتقال جریان الکتریکی به محفظه فور و اتصال نمودن آن جلوگیری شود.
عایقهای حرارتی: این عایقها به منظور جلوگیری از هدر رفتن انرژی حرارتی و سرد شدن سریع محفظه داخلی و همچنین جلوگیری از گرم شدن بیش از حد محفظه خارجی و مدارهای الکتریکی و نیز محیط بیرون تعبیه شده که اغلب از جنس پشم شیشه است.
سیستم کنترل و نمایش دمای داخل محفظه: بسته به نوع فور مورد استفاده ، این دو سیستم میتواند کاملا مجزا و یا در یک سیستم یکپارچه تأمین شده باشد. سیستم نمایش دمای داخل محفظه میتواند یک دماسنج عقربهای ، دماسنج جیوهای و یا یک برد الکتریکی به همراه سنسور حرارتی و نمایشگر دیجیتال باشد. سیستم کنترل دما نیز بسته به نوع دستگاه میتواند به صورت ترموکوپلهای فی ، جیوهای و یا سیستمهای میکروپروسسوری مشتمل بر سنسورهای دقیق باشد ؛ در این صورت سیستم نمایش و کنترل دما میتواند در هم ادغام شود.
سیستمهای حفاظتی: بسته به نوع دستگاه سیستمهای حفاظتی الکتریکی و حرارتی جهت حفاظت کاربران و دستگاه و محتویات آن پیشبینی میشود. فیوزهای الکتریکی برای قطع جریان در موارد اضطراری ، سیستم قطع جریان در زمان بالا رفتن بیش از حد دما (به هنگام عمل نکردن سیستم کنترل دما) و … از جمله این سیستمها است.
تفاوت فور آزمایشگاهی ( آون آزمایشگاهی ) با انکوباتور آزمایشگاهی
دو دستگاه انکوباتور آزمایشگاهی و فور آزمایشگاهی ( آون آزمایشگاهی ) کاملا با هم متفاوت بوده ولی متاسفانه در اکثر مواقع این دو دستگاه اشتباهی خریداری شده و مشتری متضرر می شود لذا خواهشمندیم مطالب ذیل را مطالعه نمایید.
1- دستگاه انکوباتور آزمایشگاهی (به انگلیسی: Incubator) یک
2- محدوده دمایی انکوباتور آزمایشگاهی از 35+ درجه سانتیگراد ( در انکوباتور یخچالدار از 5- درجه سانتی گراد ) تا 65+ می باشد در حالی که در دستگاه فور آزمایشگاهی ( آون آزمایشگاهی ) محدوده دمایی قابل کنترل از تقریبا 70+ درجه سانتی گراد تا 250+ درجه سانتی گراد می باشد.
3- در انکوباتور آزمایشگاهی دقت دستگاه بسیار بالا بوده در حالیکه در فور آزمایشگاهی دقت چندان مهم نیست و دستگاه ، گاها تا 5 درجه سانتی گراد اختلاف دمایی ، گواهی استاندارد و کالیبراسیون دریافت می کند.
4- در دستگاه انکوباتور آزمایشگاهی داشتن تایمر چندان مهم نیست ولی در دستگاه فور آزمایشگاهی داشتن تایمر حتمی و قطعی می باشد.
5- انکوباتور آزمایشگاهی دارای درب شیشه ای یا پنجره شیشه ای می باشد تا بتوان داخل دستگاه را مشاهده کرد ولی فور آزمایشگاهی دارای چنین قابلیتی نیست و دارای درب فی می باشد.
6- قدرت المنت دستگاه فور آزمایشگاهی بسیار بالا بوده و مصرف برق آن نیز نسبت به انکوباتور بیشتر می باشد .
برای ثبت
در بیمارستان ها ، مراکز اورژانس و در حالت کلی در هر اورژانس می بایست یک ترالی مجهز به داروها و
بهترین ترالی اورژانس ساخت ایران
شرکت رادطب نقش جهان برترین شرکت تولیدکننده تجهیزات هتلینگ بیمارستانی افتخار دارد با کیفیت ترین ترالی اورژانس در کشور را به جامعه پزشکی کشور ارائه دهد. ترالی اورژانس ساخته شده در رادطب با بالاترین کیفیت مواد و متریال تولید شده و در چندین مرحله مختلف تحت نظارت و کنترل کیفی قرار گرفته است تا همکاران عزیزمان در اورژانس بتوانند از ترالی اورژانس ارائه شده توسط شرکت رادطب بهترین بهره را ببرند.
ترالی اورژانس رادطب
در مدل طراحی شده جدید ترالی اورژانس شرکت رادطب نقش جهان تغییری در طراحی و ساخت این ترالی در دستور کار قرار گرفت . این ترالی همانند کلیه ترالی اورژانس های اروپایی و کشورهای پپیشرفته ، مجهز به قفل ساده ای می باشد که پس از باز شدن قفل قابل شناسایی و رهگیری بوده و اگر قفل در طول شیفت باز نشده باشد ، نیازی به چک کردن ترالی در پایان شیفت نیوده و به کارها سرعت می بخشد .
ترالی اورژانس
ترالی اورژانس PTR44
ترالی اورژانس به ابعاد (ارتفاع×طول×عرض) سانتی متر: ۱۰۰×۷۲×۵۲
ترالی اورژانس ساخته شده از استنلس استیل ۳۰۴
این ترالی قابل استفاده در اتاق عمل، اتاق احیا، اورژانس، ریکاوری بخش ها و کلیه قسمت های حیاتی بیمارستان
این نوع ترالی اورژانس دارای طراحی ویژه و منحصر به فرد
دارای سینی جانبی به صورت کشویی در بالای ترالی جهت آماده سازی دارو
دارای ۵ کشو که ۲ کشو اول طبقه بندی می باشد.
مجهز به سیفتی باکس، پریز برق و نگهدارنده کپسول اکسیژن
مجهز به IV stand و پایه نگهدارنده دستگاه شوک
دارای تخته احیا در زیر ترالی
مجهز به سیستم قفل آسان بازشو و پلمپ
دارای استراکچر اصلی جهت بالا بردن عمر محصول
دارای ۴ چرخ بیمارستانی که ۲ عدد آن ترمزدار می باشد.
برای ثبت
در خانمها برای انجام معاینات پزشکی واژن و دهانه رحم، همچنین در مواردی در روند انجام عملهای جراحی در این نواحی مورد استفاده قرار میگیرد و در دسته وسایل اکارتوری قرار میگیرد. اولین اسپکولوم واژینال توسط J. Marion Sims در سال 36 در آمریکا ساخته شد. این وسیله اغلب جنس پلاستیکی داشته و یکبار مصرف است، هرچند جنس فی آن قابلیت استفاده مکرر را دارد. این وسیله موجب فاصله گرفتن دیوارههای واژن از یکدیگر شده و بررسی بهتر واژن و دهانه رحم را جهت تشخیص و درمان بیماريها ممکن میسازد. برای مشاهده حفره واژن توسط اسپکولوم نیاز به استفاده از نور است. به این منظور در اسپکولومهای موجود از نور غیرمستقیم استفاده میشود.
از دیگر اکارتورهای اسپکولومی میتوان اسپکولوم بینی و اسپکولوم گوش میانی را نام برد.
برای ثبت
یکی از تجهیزات پرکاربرد در حوزه
سایر نامهای دستگاه
سایر اسامی( فارسی): سونی کید، سونو کید، جنین یاب، سونو کیت، سونی کیت، دستگاه ضربان قلب جنین،
دستگاه تشخیص صدای قلب جنین
سایر اسامی( انگلیسی): Sonicaid، Fetalheart detector،Sonokids
فیزیولوژی قلب جنین
صدای قلب جنین از هفته چهاردهم بارداری در خانمهای لاغر و در هفته بیستم در تمامی خانمهای باردار قابل سمع است. در صورت شنیده نشدن این صدا احتمال مرگ جنین مطرح است؛ لذا در این موارد جهت بررسی سلامت جنین، پزشک از دستگاه سونو کید استفاده میکند.
مشخصات عمومی دستگاه
1. دستگـاه بـر مبنـای تئـوری داپلـر بـا سیستـم فـراصـوت و از طـریق پروب تبدیلکننده پیزوالکتریک، صدای قلب جنین را منعکس کرده و از طریق بلندگو یا گوشی شنیده میشود.
2. دستگاه قابل حمل بوده و جهت استفاده در مطب یا بخش زایمان مناسب است.
3. طرز کار دستگاه بسیار آسان و ساده بوده و با برق شهر و باطری کار میکند.
4. با استفاده از منبع تغذیه خارجی( به جای منبع تغذیه داخلی در مدلهای قبل) و پوشش پلاستیکی بر روی بدنه دستگاه و پروب، دستگاه از نظر اتصال الکتریکی از ایمنی بالایی برخوردار است.
5. خطری از نظر اشعه، امواج الکتریکی و یا الکترو مغناطیسی ندارد.
6. استفاده از پروب با تکنولوژی جدید، امکان پوشش سطحی وسیعتر و یافتن آسانتر جنین را فراهم آورده است.
7. جهت بهینه شدن صدای قلب جنین از تکنولوژی کاهش نویز استفاده شده است.
اجزای تشکیل دهنده دستگاه سونو کید
1. پروب: وظیفه ارسال یک موج اولتراسوند به داخل رحم مادر و دریافت موج بازگشت را به عهده دارد.
2. نمایشگر تعداد ضربان قلب نوزاد: تعدار ضربان قلب نوزاد را که توسط دستگاه محاسبه شده است نمایش میدهد.
3. سیم برق: تامین نیروی الکتریکی لازم دستگاه از برق شهر را به عهده دارد.
4. باتری: هرکجا که امکان استفاده از برق شهر برای تغذیه دستگاه وجود ندارد نیروی الکتریکی دستگاه را تامین مینماید.
5. فیوز: جهت حفاظت الکتریکی دستگاه پیشبینی شده است.
6. کلید اصلی: روشن و خاموش شدن دستگاه را به عهده دارد.
7. نمایشگر میزان شارژ باطری: میزان نیروی الکتریکی ذخیره شده در باطری دستگاه را نمایش میدهد.
8. رکوردر صدای قلب نوزاد: صدای قلب جنین را ذخیره مینماید تا بتوان در مراحل بعدی از آن استفاده نمود.
9. محل اتصال پروب: از این قسمت پروب به دستگاه وصل میشود.
10.محل اتصال گوشی: جهت اتصال یک هدفون به دستگاه به کار میرود.
طرز کار دستگاه سونو کید
ابتدا پروب را با در نظر گرفتن جهت سوکت آن به دستگاه وصل کرده و در ادامه پس از روشن کردن دستگاه، ولوم صدا راکمی زیاد کرده؛ باید در نظر داشت که به جز موارد ضروری نباید صدا را در حالت حداکثر قرار داد. برای دریافت صدای قلب جنین به طور واضح باید از ژل اولتراسوند استفاده کرد. دراغلب دستگاهها نشاندهنده قرمز نمایانگر اتصال دستگاه به برق شهر، سبز نشانه روشن بودن دستگاه و زرد برای اعلام ضعیف بودن باطری( در حالت کار با باطری) است.
جهت تشخیص صدای قلب جنین و محاسبه تعداد ضربان قلب آن در این دستگاه روش ماورا صوت داپلر مورد استفاده قرار میگیرد.
نحوه عملکرد دستگاه جنین یاب
در این دستگاهها مبدل فرستنده به یک اسیلاتور وصل میشوند و به طور پیوسته امواج ماورا صوت را به طرف جنین مورد نظر میفرستند این امواج پس از برخورد با قلب جنین و برگشتن( Back – Scatter)، از طریق مبدل گیرنده که در همان پروب قرار دارد گرفته شده و به سیگنال الکتریکی تبدیل میشوند. فرکانس موج برگشت همان فرکانس موج ابش است. اما حرکت قلب جنین تغییر میکند که متناسب با سرعت ضربان قلب میباشد.
انتخاب فرکانس بهینه برای سیستم با توجه به دو موضوع انجام میشود
1. برای نفوذ خوب و بد و بدون جذب زیاد، یک فرکانس کم بهترین انتخاب است زیرا تضعیف بافتها بهطور غیر خطی با افزایش فرکانس زیاد میشوند.
2. برای افزایش توان برگشتی حاصل از مجموعه و همچنین دقت بالاتر یک فرکانس زیاد بهتر است، زیرا هر سلول با مقدار بیشتری از سیگنالهای ارسالی برخورد میکند.
بررسی چند اشکال رایج در جنینیابها یا همان سونوکیدها
یکی از رایجترین اشکالات موجود در سونوکیدها خرابی پروب است. این خرابی گاها به دلیل قطع سیم در ابتدا و یا انتهای آنجایی که سیم به فیش پروب و نیز جایی که به قسمت اصلی پروب متصل میشود اتفاق میافتد، که با قطع نمودن سیم و لحیمکاری مجدد مشکل حل میشود. گاها کریستالهای پروب بدلیل ضربه صدمه میخورند که در این حالت باید کل پروب تعویض گردد. عموما در این حالت کاربران از صدای ضعیف دستگاه گله میکنند.
انواع مختلف سونو کیدهای موجود در بازار ایران
1. سونو کید دارای شارژر باتری Sunray، ساخت کشور چین
2. سونو کید نیمه دیجیتال FT، ساخت کشور ایران
3. سونو کیددیجیتال TSC، ساخت کشور ایران
4. سونو کید آنالوگ TSC، ساخت کشور ایران
5. سونو کید دیجیتال FT، ساخت کشور ایران
6. سونو کید VirAzma، ساخت کشور ایران
7. سونو کید Sunray، ساخت کشور چین
8. سونو کید Biosys، ساخت کشور کره
9. سونوکید EASY MEDIC ساخت ایران
برای ثبت
گوشی پزشکی سه قسمت اصلی دارد. قسمت اول گوشی روی بدن فرد قرار میگیرد و پرده دیافراگم یا قسمت زنگولهای آن ارتعاشات بدن را تبدیل به ارتعاشات صوتی کرده و کمی تشدید مینماید. سپس صوت حاصل وارد لوله یا لولههای هدایتکننده صدا شده و در نهایت از طریق گوشیهای مخصوصی وارد گوش پزشک میگردد. گوشیهای پزشکی انواع گوناگونی دارند. قسمت دیافراگمی گوشی (که سطح بیشتری دارد) به صورت معمول برای گوش دادن صداهای مختلف بدن به کار میرود.
قسمت زنگولهای (به نام bell) که عملاً پردهای ندارد فقط در مواردی به کار میرود که صدای آن اندام از بمی خاصی برخوردار است و باید با استفاده از قسمت زنگولهای این کیفیت را تشدید کرد.
در سال ۱۸۱۶ میلادی، یک پزشک فرانسوی به نام رنه لاینک یک گوشی پزشکی (استتوسکوپ) چوبی را ساخت، این وسیله در آن زمان فقط یک دهانه برای قرار گرفتن روی گوش داشت و قسمتی از آن که روی سینه بیمار قرار میگرفت، ابعاد بزرگی داشت.
دماسنج طبی برای سنجش دمای بدن بیماران به کار میرود. معمولاً این دماسنج دارای مخزن جیوه و استوانه شیشهای مدرج است که از ۳۵ تا ۴۲ درجه بندی شدهاست (در مقیاس سلسیوس). دماسنج در زیر زبان، زیر بغل یا مقعد قرار میگیرد. البته سنجش دمای بیمار از پیشانی یا پرده صماخ نیز قابل انجام است. امروزه از دماسنجهای دیجیتال نیز استفاده میشود.
دمای رکتوم نزدیکترین دما به دمای مرکزی بدن است.
برای ثبت
انواع
فشارسنج عقربهای بعضی از دستگاههای فشارسنج عقربهای هستند. فشارسنج عقربهای وسیلهای است فنردار که با استفاده از فشار هوا عقربهای را روی صفحهٔ مدرّجی حرکت میدهد که هر درجهٔ آن نشانگر یک میلیمتر جیوه است. این نوع فشارسنج ارزان و حملش نسبت به نوع جیوهای راحتتر است.
فشارسنج دیجیتال: فشارسنج های دیجیتال به دو مدل مچی و بازوئی تقسیم می شوند، از نظر دقت فشارسنج های بازوئی گزینه بهتری هستند. ازآنجاکه در موارد نادر دستگاههای دیجیتالی و خودکار فشارخون را اشتباه محاسبه میکنند، همیشه ترجیح داده میشود که از فشارسنج جیوهای استفاده شود و استفاده از دستگاههای دیجیتالی تنها برای بیمارانی توصیه میشود که توانایی استفاده از این وسایل استاندارد را ندارند.
استفاده برای جلوگیری از خونریزی
از بازوبند فشارخون نیز میتوان برای جلوگیری از خونریزی سرخرگیِ دست یا پا بهجای شریانبند استفاده کرد. بازوبند را کمی بالاتر از محل زخم (بین زخم و قلب) قرار دهید و تا حدی آن را باد کنید که خونریزی را متوقف کند. معمولاً میزان فشار لازم برای این کار در افرادی که فشارخون طبیعی دارند mmHg ۱۵۰ (میلیمتر جیوه) است.
پس از کنترل خونریزی، پانسمان روی زخم را برندارید. بازوبند را میتوانید به مدت ۳۰ دقیقه یا بیشتر هم در محل نگه دارید. فقط باید کاملاً مراقب باشید که در این حین، فشار بازوبند کم نشود. استفاده از این وسیله احتمالاً تنها راه کنترل خونریزی در مصدومینی است که در وسیلهٔ نقلیهٔ لهشده و تصادفی گیر کردهاند. از این وسیله نیز میتوان پس از کاربرد پانسمان فشاردهنده استفاده کرد.
برای ثبت
برای ثبت
فورسپس(به انگلیسی: Forceps) یا انبر ابزاری دستی بوده و برای گرفتن و نگه داشتن اشیاء بکار میرود. زمانی از فورسپس استفاده میشود که به علت عمیق بودن ناحیه عمل، ناچار به وسیلهای با دسته بلند و جا انگشتی برای فی انگشتان میباشیم که فورسپس همین ویژگیها را دارا میباشد. در خارج از رده پزشکی و نزد عوام (انگلیسی زبان) معمولاً از فورسپس به عنوان موچین، انبرک، انبردستها، کلیپ یا گیره اشاره میشود.
امروزه نوع یکبارمصرف و از جنس پلاستیک نیز مورد استفاده دارد. نوع دیگری از فورسپس در مامایی استفاده میشود و فورسپس مامایی نام دارد که توسط خانوادهٔ چمبرلین اختراع شد؛ کار آنها قابلگی بود. نوزادان اغلب با سر به دنیا میآمدند، برای همین فورسپس مامایی که توسط آنها طراحی شد، دارای دو تیغهٔ مسطح با اندکی قوس بود و سر نوزاد را به طور کامل دربر میگرفت. با یک کشش بسیار ملایم سر نوزاد بیرون میآمده و بقیه بدن به راحتی خارج میشد.
پنست در زیر مجموعه خانواده بزرگ فورسپسها قرار میگیرد و تفاوت آن با این خانواده آن است که فاقد جاانگشتی و ضامن قفل میباشد و از آن برای گرفتن نسوج (بافتها) ظریف استفاده میشود
برای ثبت
در فشار خون بالای شریانی، تغییرات شبکیه چشم در اثرفشار خون بالا میتواند نشانگرتغییرات مشابه در عروق مغزی بوده و در پیشبینی حوادث عروق مغزی (سکته مغزی ) بکار آید.
اختراع افتالموسکوپ (دستگاه معاينه چشم)، توسط علي بن عيسي کحال که مشاهده و معاينه شبکيه چشم را امکان پذير ساخت، انقلابي در چشم پزشکي اروپا به وجود آورد. اگر چه افتالموسکوپ در ابتدا در سال ۱۸۴۷ توسط چار ببیج اختراع شد، اهمیت آن تا سال ۱۸۵۱، هنگامی که توسط هرمان فون هلمهولتز دوباره و بهطور مستقل اختراع گردید، نا شناخته باقی ماند. در سال ۱۹۱۵، جاش ذیل و جان پالومبو اولین افتالموسکوپ قابل حمل در دست با قابلیت نوردهی مستقیم را اختراع کردند . این ابزار، پیشگام افتالموسکوپهایی محسوب میشود که هماکنون توسط پزشکان در سراسر جهان استفاده میگردند. شرکت Welch Allyn بر پایه این اختراع بنیان نهاده شد.
دو نوع عمده افتالموسکوپ وجود دارد :
همانطور که میدانید زمانی که دندان ها دچار پوسیدگی می شوند باید قسمت های پوسیده دندان برداشته شود و با مواد ترمیمی جایگزین شود. مواد ترمیمی برای پرکردن دندان دارای انواع مختلفی می باشند از جمله کامپوزیت، آمالگام، سرامیک، طلا و… که دندانپزشک با توجه به موقعیت دندان و شرایط یکی از این مواد را انتخاب می کند.
از بین موادهایی که نام بردیم کامپوزیت ها باید توسط
آمالگام سالیان سال به عنوان تنها ماده پرکننده دندان استفاده می شد که رنگ تیره ای هم داشت اما امروزه مواد دیگری نیز مانند کامپوزیت برای این کار استفاده می شوند و به دلیل این که همرنگ دندان ها می باشند از محبوبیت زیادی برخوردارند کامپوزیت بیشتر برای دندان های جلویی که بیشتر در دید هستند استفاده می شود.
کامپوزیت هایی که امروزه پزشکان برای بیماران استفاده می کنند حالت خمیری شکلی دارند که کامپوزیت های نوری نیز نامیده می شوند چرا که با تابش نور به آنها شروع به سفت شدن می کنند.
کامپوزیت ها ازموادی به نام مونومر تشکیل شده اند که این مونومر ها در حضور نور سفت شده و تبدیل به ماده ای سخت به نام پلیمر می شوند. کامپوزیت ها رنگ های متفاوتی هم دارند که دندانپزشک نزدیک ترین رنگ به دندان بیمار را برای کار انتخاب می کند.
دندانپزشک می تواند کامپوزیت های خمیری شکل را در داخل دندان تراش داده شده قرار دهد و براحتی شکل مورد نظر به آن بدهد سپس توسط دستگاهی به نام لایت کیور نور مورد نیاز را به آن بتاباند تا پلیمریزه و سخت شود
عده ای به اشتباه فکر می کنند نوری که برای این کار استفاده می شود لیزر یا اشعه ماورای بنفش است در صورتی که این نور همان طیف آبی نور مرئی می باشد.
این نور توانایی نفوذ به حدود دو میلیمتر از کامپوزیت را دارد بنابراین دندانپزشک باید کامپوزیت را لایه ای در دندان قرار دهد و هر بار به مدت 20-30 ثانیه با دستگاه لایت کیور نور را به مواد بتاباند تا مواد سخت شوند در غیر این صورت احتمال شکستگی و تغییر رنگ مواد وجود دارد.
دندانپزشک بعد از سفت شدن کامپوزیت با برس ها و ابزار مخصوصی سطح کامپوزیت را تراش می دهد تا براق و زیبا شود.
به عنوان یکی از مزایای کامپوزیت می توان به این موضوع اشاره کرد که کامپوزیت قابلیت چسبیدن به نسج دندان را دارد و نیازی نیست دندانپزشک خیلی زیاد دندان را تراش دهد ولی در آمالگام تراش بیشتری از نسج دندان لازم است تا ترمیم از دندان جدا نشود، بنابراین با کامپوزیت بخش بیشتری از دندان حفظ خواهد شد.
کاربرد کامپوزیت فقط در ترمیم پوسیدگی ها نیست و در موارد دیگری از جمله پر کردن فاصله های بین دندان ها، ترمیم شکستگی دندان های جلویی، اصلاح شکل دندان های بدفرم و در ارتودنسی برای چسباندن سیم های ارتودنسی ثابت کاربرد دارد.
نکته مهمی که در هنگام کار با کامپوزیت وجود دارد این است که دندانی که قرار است با کامپوزیت پر شود باید کاملا خشک باشد تا نهایت چسبندگی کامپوزیت با دندان صورت بگیرد دندانپزشک با استفاده از پنبه و ساکشن های قوی این کار را انجام می دهد.
همانطور که گفتیم کامپوزیت بیشتر در دندان های جلویی کاربرد دارد آن هم به دلیل رنگ آن می باشد که مشابه رنگ دندان است و برای دندان های خلفی از آمالگام بیشتر استفاده می شود زیرا دیرتر دچار سایش و تخریب می شوند.
البته امروزه کامپوزیت های با استحکام و استقامت بیشتری به بازار آمده اند که برای دندان های خلفی هم می توان استفاده کرد اما باز هم استحکام آنها به پای آمالگام نمی رسد.
ترمیم های کامپوزیتی خود را هرسال باید به دندانپزشکتان نشان دهید تا در صورت نقص در ترمیم دندان مجددا توسط دندانپزشک ترمیم شود تا مجددا دچار پوسیدگی نشود.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
شاید بتوان گفت که گاز اکسیژن مهم ترین گاز جهت ادامه حیات روی کره زمین است. به طوری که بدون گاز اکسیژن هیچ انسان و حیوانی نمی تواند بیش از چند دقیقه زنده بماند. جو زمین در حال حاضر حدود 78 درصد گاز نیتروژن و 21 درصد گاز اکسیژن دارد و این درصد اکسیژن در هوا برای تنفس و ادامه حیات همه موجودات زنده لازم و کافی است. البته لازم به ذکر است که جو اولیه زمین حدود 40 درصد گاز اکسیژن داشت ولی بعدها به دلیل تغییرات جوی کره زمین این میزان به نصف کاهش پیدا کرد. در حال حاضر مهم ترین کاربرد گاز اکسیژن برای تنفس و ادامه یافتن حیات است.
اکسیژن یکی از فراوان ترین عناصر موجود در جهان است. بدن ما نیاز به مقدار مشخصی از جریان اکسیژن در خون دارد تا بتواند به طور موثر سلول ها، ارگان ها و بافت ها را تغذیه کند. گاهی اوقات دستگاه تنفسی و شرایط بدن به گونه ای تغییر می کند که بدن دیگر نمی تواند با تنفس هوای محیط که دارای 21 درصد گاز اکسیژن است میزان اکسیژن لازم برای سلول هایش را فراهم سازد. در چنین مواقعی فرد با علائم کمبود اکسیژن مواجه خواهد شد. زمانی که میزان اکسیژن خون به زیر مقدار نرمال افت می کند. شرایطی ایجاد می شود که به آن هیپوکسی یا هیپوکسمی (کمبود اکسیژن) گفته می شود. هیپوکسی می تواند حاد باشد و به دلیل شرایط اورژانسی یا مزمن، که در طول زمان به دلیل مشکلات سلامتی بلند مدت مثل بیماری مزمن ریوی ایجاد می شود، اتفاق بیفتد. برای رفع آن بیمار نیاز به مصرف گاز اکسیژن اضافی دارد که به آن اکسیژن تراپی می گویند.
هیپوکسی دلیل اصلی تجویز اکسیژن تراپی برای بیماران دچار انسدادهای مزمن ریوی است. اما بسیاری از مردم ممکن است ندانند که دچار هیپوکسمی هستند مگر اینکه به دلایل دیگر متوجه شوند. هیپوکسمی همراه با بیماری مزمن انسداد ریوی منجر به کاهش کیفیت زندگی، اختلال در عملکرد ماهیچه های اسکلتی، کاهش تحمل در ورزش و یک خطر فزاینده ای از مرگ می شود. بنابراین بیماران دچار انسداد ریوی مزمن یا بیماری های مزمن دیگر که فرد را در خطر بالاتری برای هیپوکسی قرار می دهد لازم است که علائم کمبود اکسیژن را در بدن شناسایی کرده و به موقع جهت رفع آن اقدام نمایند. علایم کمبود اکسیژن در بدن بسته به شدت آن فرق می کند. برخی از این علائم عبارتند از: گیجی، سر درد، تنگی نفس، تنفس سریع، سر گیجه، سرگردانی و حس خفگی، عدم تعادل، ضربان قلب سریع، فشار خون بالا، اختلالات بینایی و .
بعد از اینکه پزشک کمبود اکسیژن را در بدن بیمار تشخیص داد مصرف گاز اکسیژن را همانند دارو در مدت زمان مشخص و به میزان مشخص تجویز می کند. گاز اکسیژن تجویز شده یک منبع گاز اضافی بر میزان اکسیژن موجود در هوا است که بیماری که دچار هیپوکسمی شده و بدنش به هر دلیلی نمی تواند میزان اکسیژن مورد نیاز خود را تامین کند کمک می کند. گاز اکسیژن کمک تنفسی با روش های خاصی مثل غربال گری های مولکولی از هوا تغلیظ می شود و در سیلندرهای اکسیژن ذخیره شده و جهت تنفس ارائه می گردد.
با وجود اینکه اکسیژن مایه حیات است و نبود آن زندگی را با خطرات جدی مواجه می سازد. اگر مصرف آن از مقدار مشخصی کند هم خطر آفرین خواهد بود و می تواند منجر به مسمومیت های اکسیژنی شود. مسمومیت اکسیژنی در شرایطی ایجاد می شود که مقدار مشخص و بیش از اندازه ای از گاز اکسیژن در یک مدت زمان مشخص وارد بدن شود. گاز اکسیژن در بدن تولید رادیکال آزاد می کند که وقتی وارد ریه می شود ریه به طور طبیعی دارای آنتی اکسیدان هایی است که می تواند مقادیر بیش از حد گاز اکسیژن را خنثی کند اما با این حال وقتی میزان این رادیکال های آزاد از حدی فراتر رود دیگر آنتی اکسیدان های ریه نمی توانند با آن مقابله نموده و این رادیکال ها در مرحله اول به ریه آسیب می زند و منجر به تنگی نفس، خستگی، سرفه و ضعف می شود. اگر اکسیژن تراپی متوقف شود علائم ظرف چند ساعت فروکش می کند. اما در صورت ادامه پیدا کردن اکسیژن تراپی با دز بالا و زمان طولانی آسیب جدی به سلول های عصبی مرکزی و بینایی وارد خواهد آمد که بعضا برخی از آن ها بازگشت پذیر نیستند.
بنابراین با توجه به حساسیتی که میزان اکسیژن در بدن دارد حتما بایستی در وهله اول به علائم کمبود اکسیژن در بدن توجه شود و در صورت تایید ابتلا به هیپوکسمی، پزشک بایستی میزان دقیق مصرف اکسیژن و مدت زمان مصرف آن را تجویز نماید. آن گاه نسبت به خرید سیلندر اکسیژن طبی اقدام شود. اکسیژن های طبی به روش غربال گری مولکولی توسط دستگاه های اکسیژن ساز صنعتی در ایران تولید شده و در کپسول های اکسیژن پزشکی ذخیره می شوند. آنگاه این کپسول های اکسیژن که در ابعاد مختلف 2 لیتری، 5 لیتری، 10 لیتری، 20 لیتری و 40 لیتری وجود دارد جهت مصرف روانه بازار تجهیزات پزشکی خواهد شد.
ویژگی ها | |
---|---|
خلوص گاز: | 90% تا 99.95% |
رنگ کپسول: | سفید |
سایز کپسول : | 2.5 لیتری، 5 لیتری، 10 لیتری، 20 لیتری و 40 لیتری |
فشار گاز: | 110 تا 150 بار |
کشور مبدا: | ایران |
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
گاز نیتروس اکساید که معمولا به عنوان گاز خنده یا گاز نیتروس شناخته شده است یک ترکیب شیمیایی متشکل از گاز نیتروژن و گاز اکسیژن با فرمول شیمیایی N2O است. در دمای اتاق گازی بدون رنگ و بو و غیر قابل آتش زاست. فقط به میزان بسیار کمی طعم متالیک دارد. در دماهای بالا نیتروس اکساید یک اکسید کننده قوی همانند گاز اکسیژن است.
مهم ترین کاربرد این گاز در مصارف
کپسول گاز نیتروس اکساید
نیتروس اکساید به مقدار بسیار کمی در اتمسفر وجود دارد. اما اخیرا دانشمندان دریافتند که یک آسیب زننده جدی به لایه اوزون است و اثر آن بر روی لایه اوزن مشابه با اثر CFC هاست و 30 درصد مقدار N2O موجود در جو ناشی از فعالیت های انسان به ویژه در کشاورزی است. به عبارتی یک گاز گلخانه ای محسوب می شود.
تاثیر گاز نیتروس اکساید بر بدن
همان طور که اشاره شد یکی از مهم ترین کاربردهای گاز نیتروس اکساید در پزشکی است. این گاز بر روی بدن اثر جالبی دارد. درد را از بین برده و حس سرخوشی خوبی به فرد می دهد. بعد از 5 دقیقه و یا بیشتر بعد از مصرف گاز شما حس سرخوشی عجیبی را احساس خواهید کرد که شبیه به احساس مستی است. در برخی از افراد اثرات شنوایی و بینایی هم داشته است. شما کمی احساس سرگیجه می کنید و اغلب حس خنده به افراد نیز دست می دهد. به همین خاطر نام آن را گاز خنده گذاشته اند.
امروزه ما می دانیم که گاز نیتروس اکساید را می توان به صورت کاملا مطمئن برای کاربردهای کوتاه مدت (به دلیل فقدان گاز اکسیژن و وجود N2O خالص می تواند منجر به بیهوشی و در مصرف بیشتر منجر به مرگ شود) استفاده کرد. اما اگر شما آن را با گاز اکسیژن ترکیب کنید می توان برای کاربردهای طولانی مدت تر هم از آن استفاده کرد. به همین خاطر گاز خنده ای که الان به وفور استفاده می شود ترکیبی از گاز N2O و گاز اکسیژن است که محتوی حداقل 30 درصد اکسیژن می باشد. ولی ترکیب معمولا شامل 70 درصد اکسیژن و 30 درصد نیتروس اکساید است. در پزشکی اغلب ترکیبی از 50 درصد گاز اکسیژن و 50 درصد نیتروس اکساید استفاده می شود که به آن انتونوکس و یا گاز و هوا می گویند.
کپسول گاز انتونوکس
بسته به غلظت و مدت زمان مصرف گاز خنده 4 سطح آرامش (بعد از حس سرگیجه اولیه) به انسان دست می دهد:
1- یک حس مور مور به ویژه در بازوها و پاها و یا حس لرزش ایجاد می شود.
2- حس گرما
3- یک حس خوب بودن، شادی و شناور بودن در افراد ایجاد می شود. در طی آرامش عمیق شنوایی به میزان ثابتی تحلیل می رود
4- در سطح آرامش عمیق تر حس خواب آلودگی ایجاد می شود به طوری که باز نگه داشتن چشم ها و صحبت کردن دشوار است و حالت تهوع ایجاد می شود که به این معنی است که بیش از اندازه از گاز نیتروس اکساید استفاده شده است.
در طول بیهوشی نسبی شما بایستی در سه مرحله اول باقی بمانید. مرحله آخر نشان دهنده غلظت زیاد گاز استفاده شده است که می تواند همراه با اثرات جانبی مثل بیهوشی و دیگر احساسات ناخوشایند باشد. غلظت گاز نیتروس اکساید بایستی به تدریج در هر دفعه که استفاده می شود افزایش یابد. به این دلیل که تحمل مردم از روزی تا روز دیگر متفاوت است. اگر شما تجربه بدی با گاز خنده در گذشته دارید احتمالا به دلیل تزریق نامناسب و غلظت بالای گاز است.
جالب است بدایند که مکانیزم اصلی عملکرد N2O هنوز مشخص نیست. اما مشاهده شده که گاز N2O همه حواس به ویژه شنوایی، درد و حس لامسه را مختل می کند و به نظر می رسد که برخی از مراکز حسی در مغز را از بین می برد. توانایی تمرکز و یا انجام کارهای هوشمدانه را تا حدودی تحت تاثیر قرار می گیرد.
کاربرد گاز نیتروس اکساید (N2O) در پزشکی
یکی از کاربرد های مهم گاز نیتروس اکساید در اتاق عمل و هنگام عمل های جراحی برای بیهوش کردن بیمار است.
از گاز انتونوکس در دندان پزشکی ها برای بیهوشی بیماران استفاده می شود تا دردی در عین ترمیم دندان احساس نکنند و روش بسیار مفید و بی خطری است. نیاز به هیچ گونه تزریقی ندارد و تنها از طریق استنشاق مصرف می شود و بیماران می توانند بعد از چند دقیقه از قطع تنفس گاز به شرایط عادی برگشته و دندان پزشکی را ترک کنند.
یکی از پر سابقه ترین کاربردهای گاز N2O در پزشکی در زایمان طبیعی است. در این جا معمولا از ترکیب گاز انتونوکس استفاده می شود چرا که مادر نباید در حین زایمان کاملا بیهوش شود. استفاده از این گاز شاید به کلی درد زایمان را از بین نبرد اما اگر به موقع و درست قبل از شروع هر انقباض رحمی به صورت درست و عمیق از آن تنفس کنید دردتان را به طور چشمگیری کاهش خواهد داد. لازم به ذکر است که استفاده درست از آن در هنگام زایمان امری ضروری است چرا که اگر درست و به موقع تنفس نشود ممکن است تاثیر مورد نظر را نداشته باشد و یا حتی منجر به افزایش زمان زایمان شود.
کاربرد گاز نیتروس اکساید در اسپکتروسکوپی جذب اتمی
طیف سنجی جذب اتمی نیاز به یک گاز اکسید کننده علاوه بر گاز سوختی برای حمایت احتراق دارد. دو گازی که معمولا به عنوان اکسید کننده استفاده می شوند هوا و نیتروس اکساید هستند. نیتروس اکساید معمولا در شرایطی استفاده می شود که نیاز به دمای شعله بسیار بالا وجود دارد. برخی عناصر مثل Ti، V، Cr، Os، Rh و Al نقطه ذوب بالایی دارند و اکسید شدنشان در دماهای بالا اتفاق می افتد و اصطلاحا به آن ها عناصر نسوز می گویند. استفاده از گاز نیتروس اکساید در چنین شرایطی خطر انفجار در پی ندارد و می تواند دما را تا 3000 درجه سانتی گراد برساند. همین طور در چنین دمایی تجزیه عنصری اجزای این عناصر به راحتی اتفاق می افتد.
دیگر کاربردها
گاز نیتروس اکساید در تولید نیمه هادی ها هم کاربرد دارد و به عنوان منبعی برای گاز اکسیژن در روش رسوب دهی شیمیایی بخار (CVD) سیلی اکسی نیترید و یا سیل به کار می رود.
گاز نیتروس اکساید به عنوان اکسید کننده در موتورهای موشک استفاده می شود.
گاز N2O به عنوان اکسید کننده در سوخت موتور ماشین های مسابقه برای افزایش قدرت استفاده می شود.
گاز N2O به عنوان گاز افزودنی غذا پذیرفته شده و به عنوان گاز پیشران اسپری آئروسل استفاده می شود.
ویژگی ها | |
---|---|
ارتفاع کپسول (سانتی متر): | 35 |
حجم کپسول (لیتر): | 2 |
رنگ کپسول : | آبی، سفید |
فشار کاری کپسول: | 110 |
قطر کپسول (سانتی متر): | 11 |
وزن کپسول (کیلوگرم): | 5.8 |
استاندارد کپسول: | ISO9809 |
کپسول فولادی 2 لیتری سفید رنگ مخصوص گاز اکسیژن است. در حالت کلی کپسول های فولادی سفید رنگ نشانگر گاز اکسیژن طبی هستند و کپسول اکسیژن 2 لیتری که در بازار به کپسول اکسیژن همراه یا پرتابل معروف است کوچکترین سایز آن است ( البته لازم به ذکر است که سیلندرهای اکسیژن 1 لیتری هم که مخصوص پک های امداد است وجود دارد). این سیلندرها اندازه کوچکی دارند و می توان به راحتی آن ها در کوله پشتی های مخصوص حمل کرد. به دلیل همین ویژگی معمولا به صورت همراه استفاده می شود. کاربرد این سیلندرها تنها به پزشکی محدود نمی شود و گاهی کوهنوردان در ارتفاع های بالا همراه خود می برند تا با کمبود های اکسیژنی ناشی از ارتفاع مقابله کنند.
سیلندرهای 2 لیتری از آلیاژ فولاد با متوسط درصد کربن 0.35% ساخته شده اند که به دلیل وجود مقدار منگنز بالا (1.4%) در آن با عنوان فولاد منگنزی هم شناخته می شوند. عنصر مهم دیگر موجود در آن Si است همین طور گوگرد، فسفر، کروم و برخی عناصر دیگر هم در آن وجود دارد که استحکام فشاری قابل قبولی به آلیاژ جهت تحمل فشارهای بالای گاز می دهد. نهایت فشار قابل تحمل این سیلندرها 450 بار است در حالی که فشار کاری آن ها نیز 100 تا 150 بار می باشد.
گاز اکسیژن موجود در این سیلندرها برای مصارف تنفسی استفاده می شود و تحت فشارهای بسیار بالا در سیلندرهای اکسیژن ذخیره می شود. بعد از مصرف می توانید مجدد آن را پر کنید و این روند ادامه دارد. تنها مشکلی که در این کپسول ها وجود دارد این است که خیلی سریع تر از کپسول های بزرگتر خالی می شود و یک کپسول 110 بار در نرخ جریان 5 لیتر بر دقیقه حدود 40 دقیقه اکسیژن رسانی انجام می دهد.
کپسول 2 لیتری فولادی همراه به دو صورت عرضه می شود. یک مدل آن همانند سایر سیلندرها دارای شیر ساده است و مدل بعدی با مانومتر، نازل اکسیژن، کوله پشتی و رابط و آچار شارژ عرضه می شود. این کپسول های کوچک را به کمک رابط شارژ می توان با کپسول های اکسیژن بزرگتر شارژ کرد. وزن این سیلندرها حدود 5.5 کیلوگرم است.
لازم به ذکر است که کپسول اکسیژن 2 لیتری ممکن است همیشه به رنگ سفید نباشد و گاهی اوقات به رنگ آبی و یا سبز هم عرضه می شود. این کپسول ها در بازار با عنوان کپسول های اکسیژن 2.5 لیتری هم معروف است.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
مانومتر اکسیژن bluer یک مانومتر
دقت کنید که در گیج عقربه ای مانومتر سه قسمت رنگی آبی، زرد و قرمز وجود دارد که نشان دهنده میزان کاهش اکسیژن است. قرار گرفتن عقربه در محدوده آبی به این معنا است که هنوز هم میزان کافی از اکسیژن برای تنفس دارید. منطقه زرد نشان می دهد که محتویات اکسیژن درون کپسول در حال کاهش است و قرار گرفتن عقربه در محدوده قرمز نشان از خالی شدن و نیاز به پر شدن مجدد کپسول دارد.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
ویژگی ها | |
---|---|
ارتفاع کپسول (سانتی متر): | 45 |
حجم کپسول (لیتر): | 5 |
رنگ کپسول : | سفید |
فشار کاری کپسول: | 110-150 |
قطر کپسول (سانتی متر): | 14 |
وزن کپسول (کیلوگرم): | 7.8 |
استاندارد کپسول: | ISO9809 |
کپسول اکسیژن 5 لیتری کپسول همراه دیگری است که قابلیت های پرتابل بودن و حمل و نقل آن کمتر از سیلندرهای اکسیژن 2 لیتری است. سیلندر 5 لیتری اکسیژن در حقیقت دومین سایز در کپسول های اکسیژن پزشکی است و معمولا می تواند در وسایل نقلیه از آن استفاده کرد. به دلیل حجیم و سنگین بودن همراه داشتن آن چندان ساده نیست.
سیلندر اکسیژن 5 لیتری از آلیاژ فولادی مقاومی که محتوی میزان متوسطی عنصر کربن (0.35%)، منگنز (1.4%) و سیلیسیم (0.22%) به عنوان عناصر آلیاژی اصلی و حدود 8 عنصر دیگر به مقدار بسیار کم در آن وجود دارد. ضخامت این کپسول های فولادی بیشتر از 4 میلی متر است و فشارهای بسیار بالایی را تا 450 بار می تواند تحمل کند. در صورتی که فشار کاری این سیلندرها در داخل کشور که به مصارف پزشکی و طبی می رسد حدود 100 تا 150 بار است که کمتر از یک سوم تحمل سیلندر است. این به این معنی است که ایمنی سیلندرهای اکسیژن پر فشار کاملا قطعی و مطمئن است. یک کپسول 5 لیتری در فشار 150 بار حدود 750 لیتر گاز را به صورت فشرده در خود ذخیره می کند.
گاز اکسیژن طبی با خلوص بالای 90 درصد در این سیلندرهای 5 لیتری ذخیره می شود و بیمار به راحتی می تواند در منزل و یا در وسیله نقلیه از گاز اکسیژن تنفس کند. وزن این کپسول حدود 9 کیلوگرم است. برخی از مدل های آن در قسمت شیر کپسول دارای کلاهک هستند و برخی از مدل ها نیز دارای دسته ای هستند که حمل و نقل سیلندر را آسان می سازد. با این وجود آن ها هیچ تفاوتی در جنس و کارایی ندارند.
دقت کنید که گاز اکسیژن موجود در کپسول به شدت اشتعال زا است و نباید دهانه شیر سیلندر به روغن یا گریس آغشته شود و یا شعله بازی در مسیر گاز قرار گیرد.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
تنفس را میتوان این گونه تعریف کرد: تبادل گازها بین موجود و محیطی که در آن زندگی میکند. با این تعریف دو نوع تنفس در موجود زنده خواهیم داشت:
پارامترهای تنفسی، اندازهگیریهایی هستند که از بررسی آنها میتوان، وضعیت عملکرد تنفس را نشان داد. این پارامترها شامل حجمهای ریوی، ظرفیتهای ریوی، مقاومت راههای هوایی. پذیرش و کشسانی ریوی و فشار داخل سینهای است. تنها قسمتی از هوایی که به داخل دستگاه تنفس وارد میشود، به آلوئلها میرسد و قسمتی از آن در فضای هدایتی باقی میماند که در نتیجه برای تبادل گازی، با خون در دسترس نیست. به این هوا، هوای مرده گفته میشود. دلیل وجود چنین حجمی این است که همواره مقداری هوا در سیستم تنفسی وجود دارد که سیستم را باز نگه میدارد در نتیجه هربار نیروی زیادی برای باز کردن راههای هوایی و بخش تنفسی لازم نیست.
حجمهای مهم ریوی عبارت است از: حجم جاری، حجم ذخیره دمی، حجم ذخیره بازدمی و حجم باقیمانده. حجم گاز استنشاق شده یا خارج شده در هر سیکل تنفسی است. حجم ذخیره دمی (IRV)، در انتهای یک دم معمولی به حداکثر حجم هوایی که بتوان وارد ریهها نمود گفته میشود . حجم باقیمانده (RV) نیز، مقدار هوایی است که در هر حالت، در ریه باقی میماند.
از این دستگاه برای اندازهگیری برخی از حجمها و ظرفیتهای ریوی استفاده میشود. یک دمسنج ساده در شکل نشان داده شدهاست. این دستگاه از طرفی به زنگی شبیه است که بالای یک ظرف آب قرار گرفتهاست. یک لوله خرطومی هوا، از یک قطعه دهانی به فضای بالای سطح آب در داخل زنگ، کشیده میشود.
یک نمونه از ریسمان آویزان شدهاست که نیروی کششی روی سیمان پدید آورده و وزن زنگ را دقیقاً در فشار یک اتمسفر متعادل نگه میدارد. به این ترتیب، وقتی شخص در داخل قطعه دهانی نفس نمیکشد، زنگ در بالای سطح آب در حالت س خواهد بود. اما در زمان بازدم، فشار داخل زنگ به بالای یک اتمسفر، افزایش مییابد که در نتیجه آن زنگ بالا میرود. بهطور مشابه در هنگام عمل دم، فشار داخل زنگ، کاهش مییابد. بهطور کلی، در هنگام افزایش فشار، زنگ بالا رفته و در زمان کاهش فشار، پایین میآید. همراه با تغییر فشار زنگ، حجم داخل ان تغییر میکند. این کاهش حجم، موقعیت وزنه مقابل تغییر میکند. با اتصال قلم به وزنه، تغییرات حجم بر روی کاغذ قابل ثبت است. روش توصیف شده ابتدایی روش ثبت حجمهای ریوی است که با توجه به دستوری که کاربر سامانه به بیمار میدهد و انواع روشهای تنفسی که اعمال میشود، منحنیهای مورد نظر پزشک ثبت میشود. مدلهای بسیار جدیدتری به بازار ارائه شدهاست که یک نمونه از آن در شکل دیده میشود.
برخی از دمسنجها یک خروجی الکتریکی دارند به این شکل که وقتی تک قسمتی در قطعه دهانی وجود ندارد پتانسیل الکتریکی صفر و در نتیجه سیگنالی نداریم اما در هنگامی که بیمار در داخل لوله نفس میکشد، پتانسیل الکتریکی مثبت و منفی متناسب با حجم به دو انتهای پتانسیومتر، متصل میشود و سیگنال الکتریکی حاصل بیانگر حجم مورد نظر است. فلومترهای التراسونیک هم به صورت تجاری موجود است که بر اساس اختلاف تغییر داپلر که روی امواج التراسونیک ثبت شده کار میکند. از ترانسر Pinwheel نیز جهت اندازهگیری حجمهای ریوی، استفاده شدهاست.
روشهای دمسنجی (اسپیرومتری) به دو دسته کلی تقسیم میشوند:
فلومتری خود شامل تکنیکهای مختلفی است که به ۴ تکنیک آن در ذیل اشاره میشود:
شار هوا در این دستگاه به وسیله مقاومت معینی که در داخل تیوپ ثابت شدهاست اندازهگیری میشود. در این نوع دمسنج مقاومت در برابر شار به وسیلهٔ آرایهای از مویرگهای هم جهت با فشار هوا اندازهگیری میشود. افت فشار در طول مقاومت در جریانهای نسبتاً کم هوایی بهطور خطی با جریان هوا متناسب است. در این حالت الگوی شار لامینار است. در شارهای بالاتر، جریان هوایی شکل متلاطمی به خود میگیرد و در این حالت افت فشار در طول مقاومت نسبت به شار بیشتر است. دقت اندازهگیریها در حالتی که الگوی جریان هوا لامینار و ارتباط شار با افت فشار خطی باشد بیشترین مقدار خود را دارد.
دمسنجهای نوع فلیسچ در اندازههای مختلف و برای بازههای مختلف شار عبوری وجود دارند. مقاومت در برابر عبور شار میتواند بر اثر انباشته شدن ترشحات یا سایر آلایندهها افزایش یابد. همچنین با تقطیر بخار آب (موجود در بازدم) مشخصهٔ شاری آن دستخوش تغییر میشود. همچنین مشخصه شار با ویسکوزیته شار نیز تغییر میکند که این ویسکوزیته خود ناشی از نسبت گازهای موجود در هوای تنفسی و همچنین دمای هواست.
در این روش شار بر اثر اختلاف فشار در دو طرف یک مقاومت کوچک (ناشی از یک صفحه مشبک فی) که در داخل تیوب ثابت شدهاست اندازهگیری میشود. در این حالت نیز مانند حالت قبل، به ازای جریانهای کم ارتباط شار با افت فشار خطی و الگوی شار لامینار است، در جریانهای عبوری زیاد دستخوش تلاطم میشود و رابطه ا حالت خطی خارج میگردد. به علاوه دقت اندازهگیریها در حالت اول (خطی و الگوی لامینار) بیشتر است. سر دمسنج شکل شیپوری دارد و این طراحی برای این است که در بازههای بزرگی از شار عبوری امکان دستیابی به الگوی لامینار فراهم باشد. از این رو اسپیرمترهای نوع لی لی به ازای شارهای ۰ تا ۱۲ لیتر بر ثانیه رابطه خطی از خود نشان میدهند. در این حالت هم مانند حالت قبل عواملی نظیر انباشته شدن ترشحات و تقطیر بخار هوا و. میتواند مقاومت را دستخوش تغییر نماید. و همچنین ویسکوزیته مشخصه شار را تغییر میدهد.
در این روش وقتی گاز از در محفظه جریان مییابد، پره چرخان به حرکت در میآید؛ شار عبوری از محفظه با تعداد چرخش پره در واحد زمان متناسب است که این تعداد چرخش با استفاده از سیگنالهایی که از منبع نور پالسی به سلول نوری رسیده و شمارش میشود به دست میآید (طبق شکل). یک مزیت این دستگاه مقاومت آن در برای شار تلاطمی، بخار آب و دمای گاز است. اما عیب این وسیله اینرسی پره است که باید با حداقل کردن جرم پره و اعمال یک منحرفکننده اثر این اینرسی را حتی الامکان کم نمود.
این فلومتر شامل یک سیم پلاتینی باریک است که تا دمای معینی گرم شده و در مرکز محفظه قرار گرفتهاست. با عبور جریان هوا از فلومتر، این سیم سرد میشود و برای بازیابی دمای اولیه خود به انرژی الکتریکی نیاز خواهد داشت. میزان انرژی الکتریکی اضافی مورد نیاز، شار گاز عبوری را معلوم میکند.
اندام ساختگی، برسازه[۱] یا اندام مصنوعی[۱] (به انگلیسی: پروتز(prosthesis))، سازهای است که با بازسازی بخشهایی از بدن با روش برسازی یا اندامسازی یا اندام مصنوعی گفته میشود. در واقع برسازی یا اندامسازی جایگزین بخش یا عضو یا اندام از دست رفته میشود تا اندام یا عضو بتواند تمام یا بخشی از عملکرد از دست رفته را به دست آورد. ناگفته نماند که در برخی از موارد نیز برسازه تنها جنبهٔ زیبایی دارد. از انواع
مصریان پیشگامان تولید اندامهای مصنوعی بوده اند. اندام های مصنوعی اولیه از فیبر ساخته میشدند و عمدتا برای کاملشدن بدن و زیبایی استفاده می شدند و کاربردی نبودند.
در حدود سالهای ۴۰۰ قبل از میلاد در ایتالیا برای سربازانی که دچار قطع عضو شده بودند اندام های مصنوعی ای از جنس برنز و آهن ساخته شد که جنس بخش داخلی آن از چوب بود.
در زمینهی ساخت اندام های مصنوعی با رجوع به کشفیات پزشکی یونانیان و رومیان، رنسانس به تعبیری تولد دوباره ساخت این اعضای مصنوعی بود. اندامهای ساختگی در این دوره به طور کلی از آهن، فولاد، مس و چوب ساخته میشدند.
در سال ۱۶۶۹، پیتر ورودین اولین اندام مصنوعی زیر زانو را ساخت که بعدها تبدیل به طرح اولیه همهی اندامهای مصنوعی شد. در سال ۱۸۰۰، جیمز پاتس، مخترع انگلستانی، اندام مصنوعی از چوب، یک مفصل زانو از جنس فولاد و یک پایهی مفصلی ساخت که از زانو تا مچ پا به وسیلهی تاندون ها کنترل میشد.
این اندام به «پای آنگلیسی» معروف شد، این اسمگذاری از روی نام مارکس آنگلیسی انجام شد که در نبرد واترلو پای خود را از دست داده بود. ویلیام سلفو بعدها در سال ۱۸۳۹، اندام مصنوعی را به ایالات متحده برد که به «پای سلفو» معروف شد.
پس از جنگ جهانی دوم، افراد قطع عضو و کهنه سربازان امریکایی با کمبود تکنولوژی در اندام های مصنوعی خود ناراضی بودند و خواستار بهبود شرایط خود شدند. دولت ایالات متحده هم با شرکتهای نظامی برای بهبود عملکرد اندامهای مصنوعی به جای اسلحه به توافق رسید. این توافق راه ساخت و تولید اندامهای مصنوعی مدرن را تسریع بخشید.
اندام های مصنوعی به طور کلی به دو دسته هوشمند و غیرهوشمند تقسیم می شوند.
اندام های غیرهوشمند عموما برای تکمیل کردن بدن انسان استفاده می شوند و ممکن است کارایی زیادی نداشته باشند چرا که نمی توان چیزی را با آن ها حس کرد. اکثر این اندام های مصنوعی غیر هوشمند فقط می توانند نوع خاصی از عملکرد یک اندام طبیعی را جبران کنند و عملکرد آن ها گستردگی زیادی ندارد.
این اندام های غیرهوشمند عموما از جنس چوب، آلومینیوم و نوع خاصی از پلیمرها می باشند تا در عین سبک بودن بتوانند عملکرد مناسبی داشته باشند.
برای مثال نمونه های اولیه دست های مصنوعی که در جنگ ها استفاده می شده است بسیار سنگین بوده و از فولاد ساخته می شده است و توانایی آن ها عمدتا بلند کردن سپر و شمشیر بوده است.
طرح های آن ها از گذشته تا به امروز تغیرات بسیاری داشته است به طوری که امروزه به جای استفاده از قطعه ای از چوب یا ف از شبکه ای نازک و پر تراکم از فات و پلیمرها استفاده می شود تا هم وزن مجموعه کم تر شود و هم استحکام بیشتری داشته باشد.
اندام های مصنوعی هوشمند تحولی عظیم در صنعت تولید اندام های مصنوعی محسوب می شوند.
با استفاده از ثبت امواج نوارعصب (emg یا الکترومیوگرافی) یا نوار مغز(eeg یا الکتروانسفالوگرافی) می توان اندام های مصنوعی را کنترل کرد. به طوری که با دریافت این اطلاعات از بدن انسان و ذخیره ان در یک تراشه و انتقال آن به اجزای الکترونیکی به کار رفته در این اندام می توان بسیاری از حرکات یک اندام طبیعی را نجام داد.
محققان دانشگاه MIT برای این که حس فیزیکی حرکت اندام مصنوعی همانند یک اندام طبیعی باشد جفتی را از اندام قطع شده استفاده می کنند و ان را به اندام طبیعی و مصنوعی پیوند می زنند. این جفت اطلاعات را از عصب سالم دریافت می کند و به میکرو قطعات الکترونیکی و موتور ها ارسال می کند. با این روش حس حرکت اندام مصنوعی مثل اندام طبیعی می باشد.[۴][۵]
این نوع از اندام های مصنوعی عموما از جنس الومینیوم و پلیمر های سبک و مقاومی هستند که در عین راحتی بتوانند نیروی زیادی را تحمل کنند و استحکام و مقاومت بالایی داشته باشند.به طوری که یک اسکلت فی مقاوم در درون ان ها وجود دارد که بتواند نیرو ها را تحمل کند و یک پوسته از جنس پلیمر های سبک و نرم که مشابه بدن می باشد ان را احاطه می کند.
از ان جایی که تجهیزات به کار رفته در این نوع اندام ها بسیار پیشرفته می باشد لذا قیمت ان ها بسیار بالا بوده و عده کمی از اقشار جامعه توانایی خرید ان را خواهند داشت.
ماهیچه مصنوعی را بر حسب این که در کدام قسمت بدن به کار می رود به دو دسته زیر طبقه بندی می کنند.
این نوع از ماهیچه ها توسط موادی با قابلیت کشسانی طراحی می شوند که کشسانی و فشردگی ان ها با جریان الکتریک تغییر می کند.این نوع ماهیچه ها به عنوان یک نوع ارتز به حرکت اعضای بدن انسان کمک می کنند.
پژوهشگران دانشگاه لینشوپینگ (linkoping University) و دانشگاه بوراس (University of Boras) سوئد روشی تازه برای ساخت دستگاههای پوشیدنی فعال یافتند که دیگر نیازی به موتور و قطعات مکانیکی ندارند. در این روش برای ساخت ماهیچههای مصنوعی از پارچهای با الیاف سلوی استفاده میشود و روی الیاف، پوششی از جنس پلیمرهای فعال الکتریکی قرار میگیرد. پلیمرهای الکترواکتیو رسانا هستند و زمانیکه جریان الکتریکی در الیاف جاری میشود در آنها کشیدگی و یا خمیدگی ایجاد میشود و تغییر شکل میدهند. شکل و حالت بافت پارچه نقش مهمی در جهت کشیدگی و خمیدگی پارچه ایفا میکند. با تغییر نوع بافته شدن این الیاف در یکدیگر، میتوان ویژگیهای منحصر به فردی در پارچه ایجاد کرد. اگر بخواهیم پارچهای داشته باشیم که بتواند نیروی بیشتری تولید کند باید روش بافت بهگونهای باشد که رشتهها به صورت موازی در کنار یکدیگر قرار بگیرند همانند ماهیچههای طبیعی بدن. هرچه تعداد رشتهها بیشتر باشد پوشش قویتر خواهد بود و نیروی بیشتری تولید خواهد کرد. همچنین در این روش خاصیت کشیدگی به بافت افزوده میشود و بافت پایداری مکانیکی نیز دارد.
با بهکارگیری این پارچه جدید در فناوریهای پوشیدنی نرم و قابل انعطاف میتوان برای افراد ناتوان یک ارتز تولید کرد که بیمار دیگر با پوشیدن آن احساس سایبورگ نداشته باشد. در عوض مانند لباسی معمولی به نظر برسد و جلب توجه نکند.
این نوع از اندام های مصنوعی جزء پیشرفته ترین ها در نوع خود محسوب می شوند.
ماده به کار رفته در این ماهیچه باید قابلیت کشسانی داشته باشد و همچنین بسیار مقاوم باشد.ویژگی مهم این ماهیچه سازگاری ان با بافت های بدن می باشد به طوری که مشکل و بیماری خاصی در انسان ایجاد نکند.
به تازگی گروهی از دانشمندان دانشگاه هوکایدو ژاپن موفق به ساخت ماهیجه مصنوعی قابل رشد تحت عنوان هیدروژل های خود رشدی مکانیکی شده اند. این ماده بر اثر کشیده شدن نتنها خاصیت الاستیک خود را از دست نمی دهد بلکه مانند یک ماهیچه ی طبیعی به مرور زمان و استفاده مداوم رشد کرده و قوی تر می شود لذا می توان از این نوع ماهیچه مصنوعی برای چندین سال استفاده کرد و با رشد بدن انسان دیگر نیازی به تعویض شدن ندارند.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
نیشتر یا اسکالپل یا تیغ بیستوری (به انگلیسی: Scalpel) نوعی
جا انداختن و در آوردن تیغ حتماً بایستی به کمک سوزنگیر صورت گیرد. انتهای تیغ، مایل بوده و گردن دسته اسکالپل نیز یک شیار یا لبه مایل دارد و بایستی جهت تیغ موقع جا انداختن طوری باشد که آن دو با هم موازی و منطبق شوند. قسمت بالا و کند تیغه، به وسیله پنس گرفته میشود و سپس داخل شیار بیستوری قرار میگیرد. برای در آوردن تیغ، انتهای آن را با سوزنگیر گرفته و در حالی که دهانه رو به پایین قرار دارد (تا به شخصی که احتمالاً روبروی شما ایستاده آسیبی نرسد)،آن را به جلو رانده تا تیغ خارج گردد.
تیغه بیستوری
تیغه بیستوری
دسته بیستوری
نمایش سایزبندی تیغهها
تیغه و دسته بیستوری
اکسیژناسیون غشایی برون پیکری (به انگلیسی: Extracorporeal membrane oxygenation)[۱] در مراقبتهای ویژه پزشکی،
امروزه اکمو در بیمارستانهای ایران نیز به کار میرود. کاربردهای گوناگون اکمو در افرادی که دچار بیمارهای قلبی هستند شامل مواردی چون اختلال عملکرد قلب بعد از جراحیهای قلبی یا پیوند قلب، نارسایی قلبی به دنبال میوکاردیت یا سندرم کرونری حاد، شوک کاردیوژنیک و مشکلات شدید ریوی که شرایط همودینامیکی نامناسبی پیدا کردهاند میباشد.[۴][۵] دستگاه اکمو وظایف دو ارگان حیاتی بدن را انجام میدهد و برای بیماران تا زمان بهبودی کامل کاربری دارد.[۲][۶]
روش کار اکمو به این صورت است که خون را از بدن خارج کرده دیاکسید کربن آن را جدا ساخته و گلبولهای سرخ خون را اکسیژنه میکند و سپس خون به داخل بدن بازمیگردد. این کار به دو روش انجام میشود، وریدی-شریانی (VA) و ورید-وریدی (VV).
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
آتِلبندی نوعی روش موقت در مواقع اورژانس جهت ثابت نمودن عضو صدمه دیدهاست. با توجه به اینکه در مواردی مانند شکستگی استخوان، دررفتگی یا ضرب دیدگی، حرکت عضو آسیب دیده موجب افزایش احتمالی آسیبها میگردد بیحرکت نمودن آن ضروری است. در بیمارستان برای بیحرکت نمودن اغلب از روش گچگیری یا جراحی و تثبیت قطعات شکسته استخوان با گذاشتن فیکساتور (پلاتین) استفاده میکنند ولی در موارد فوریتهای پزشکی میتوان با قراردادن دو جسم ثابت مانند دوقطعه چوب یا لوازم مشابه در اطراف بافت آسیب دیده و پیچیدن باند یا پارچه به دور آن اینکار را انجام داد. به این روش آتل بندی میگویند.
انواع آتِل عبارتند از: آتل خشک (مثل یک تکه چوب یا صفحه فی)، آتل نرم مثل بالش یا ملحفه چندلا شده، آتل کششی و آتل بادی یا پلاستیکی (از بازوبند فشارسنج یا لباس ضد شوک بادی و وسایل شبیه آن نیز میتوان به عنوان آتل بادی استفاده کرد)
ابتدا زخمهای باز را پانسمان کنید و بعد آتلبندی کنید.
آتل باید به قدر کفایت بلند باشد که نهتنها عضو شکسته، بلکه مفاصلی را که در بالا و پایینِ شکستگی قرار دارند نیز بیحرکت کند.
در صورت وجود آتلهای فیِ پیشساخته، که برای هر عضوی مخصوص ساخته شده، از آنها استفاده میکنیم. در غیر این صورت از وسایل موجود استفاده میکنیم. قبل و بعد از آتلبندی، نبض عضوِ شکسته بررسی شود تا اگر در طی آتلبندی مسیر گردش خون بسته شده، مشخص گردد.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
آینهٔ فرو رفته یا آینهٔ دهانی از ابزارهای بکار رفته در
دید غیر مستقیم در جاهایی از دهان که دیده نمیشوند یا به سختی قابل دیدن هستند، مورد نیاز است. سطوح خلفی (زبانی) دندانهای ماگزیلاری، محلهای مهمی هستند که از آینه دندانپزشکی استفاده میشود. بقیه مناطق دهان را به آسانی با استفاده از این آینه میتوان مشاهده کرد. اگرچه حتی بدون آینه دندانپزشکی هم این سطوح قابل دیدن هستند، مشروط بر اینکه دندانپزشک در وضعیت نامناسب جسمانی خود را قرار دهد. بدون آینه دندانپزشکی، وضیعتهای نامناسب جسمی برای دندانپزشک هر روز ایجاد میشد و باعث بروز دردهای مزمن در ناحیه گردن و کمر میگردید.
مکانهای دیگری نیز در دندان قرار دارد که حتی با وجود نور بالای سر بیمار، باز هم روشن نمیشوند. در این مواقع، از آینه دندانپزشکی برای منع نور به این سطوح استفاده میشود. این آینه همچنین بسیار مفید واقع میشود اگر بهطور همزمان نور را منعکس کند و سطوح غیرقابل دیدن را نیز نمایان سازد.
همچنین از این آینه برای عقب کشیدن بافت مثل گونه و زبان استفاده میشود تا دید بهتری از دندانها بدست آید.
مهندسها هم از آینهٔ دندانپزشکی برای دیدن فضاهای باریک و گوشه کنارها استفاده میکنند. همچنین در آزمایشگاههای لیزر و بینایی هم به صورت مدارم از این آینه استفاده میشود.
آينه دندانپزشكي سانترال
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.
سانتریفوژ دستگاهی است که از آن برای چرخاندن مواد با سرعت بالا استفاده میشود. دانشمندان معمولاً دستگاه سانتریفوژ را برای جدا کردن ذرات جامد از یک مایع یا تقسیم مخلوط مایعات به اجزای مختلف آن به کار میگیرند. مخلوط را درون لولهای قرار میدهند که طوری قرار داده شدهاست که با چرخش دستگاه، به سمت خارج از مرکز حرکت میکند و به حالت افقی قرار میگیرند. در این حالت، نیروی گریز از مرکز میخواهد که مخلوط را برخلاف مرکز سانتریفوژ براندو از این نقطه دور کند و ذرات یا مایع سنگین تر بیش تر به سمت بیرون (یا ته مخلوط) رانده میشوند. وقتی سانتریفوژ از حرکت بازمیایستد، مواد به همین حالت غیر مخلوط میمانند. خون و سایر نمونههای بیولوژیکی را معمولاً به وسیله دستگاه سانتریفوژ جدا میکنند. سریعترین سانتریفوژ با نام «فرامرکز گریز» با سرعت ۲۰۰۰۰۰ دور در دقیقه میچرخد. از دستگاههای گریز از مرکز بزرگ برای انجام آزمایش بر روی خلبانان نظامی و فضانوردان استفاده میشود تا میزان مقاومت آنان در شتابهای بالا معلوم شود. این دستگاه برای جداسازی سوسپانسیونها بکار میرود.
هر گاه جسمی با سرعت معینی حول یک مرکز با محور دوران کند نیرویی در جسم متحرک و در جهت عمود بر مسیر دوران و به سمت خارج از مرکز ایجاد میگردد؛ که به نیروی فراگریز یا نیروی گریز از مرکز موسوم است که مقدار آن از رابطه F=MRW2 که در آن R شعاع دوران M جرم جسم و V سرعت خطی و (w) سرعت زاویهای است بدست میآید. محور دوران ممکن است به سه حال قائم، افقی یا مایل باشد. سانتریفوژهایی که در صنعت اورانیوم کار برد دارند قدرتی برابر ۳۰۰ دور در ثانیه را دارند![نیازمند منبع]
انواع دستگاههای مرکز گریز برای مصارف گوناگون ساخته شدهاست. نمونههای خانگی این دستگاه برای جداکردن آب از سبزیها مثل کاهو و غیره بکار میرود. همچنین در ماشینهای لباسشویی نیز برای خشک کردن لباس استفاده میشود. در نمونههای آزمایشگاهی برای جداکردن گلوبولهای خون از پلاسما استفاده میشود. دستگاههای صنعتی با موتورهای قوی و در ابعاد بزرگ برای جدا کردن مواد بکار میرود. در کار غنیسازی اورانیوم نیز از دستگاههای مرکزگریز گازی استفاده میشود. در مقیاس آزمایشگاهی سانتریفیوژها برحسب به سانتریفوژهای با دور بالا، سانتریفوژهای با دور پایین، اولتراسانتریفوژ و میکروسانتریفوژها دستهبندی میشوند. سانتریفوژهای دوربالا خود نیز در دو نوع با ظرفیت بالا، و با ظرفیت پائین دستهبندی میشوند.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر 24 مراجعه کنید.